Cech Rzemiosł Różnych w Zgorzelcu - Informacje dla zakładów szkolących

Pracodawca lub wyznaczony przez pracodawcę pracownik, który chce szkolić pracowników młodocianych, musi posiadać uprawnienia instruktora praktycznej nauki zawodu określone w rozporządzeniu MEN z dnia 22 lutego 2019 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz.U z 2019 r., Nr 391).
 

Instruktorem praktycznej nauki zawodu może być osoba, która posiada uprawnienia pedagogiczne oraz kwalifikacje zawodowe:

1. ukończony kurs pedagogiczny dla instruktorów praktycznej nauki zawodu, którego program został przygotowany zgodnie z ramowym programem kursu pedagogicznego dla instruktorów praktycznej nauki zawodu, określonym w załączniku do w/w rozporządzenia, i zatwierdzony przez kuratora oświaty lub
2. ukończony kurs pedagogiczny, którego program został zatwierdzony przez kuratora oświaty i obejmował łącznie co najmniej 70 godzin zajęć z psychologii, pedagogiki i metodyki oraz 10 godzin praktyki metodycznej, lub
3. ukończony przed dniem 6 stycznia 1993 r. kurs pedagogiczny uprawniający do pełnienia funkcji instruktora praktycznej nauki zawodu, lub
4. przygotowanie pedagogiczne wymagane od nauczycieli, lub
5. kwalifikacje wymagane od nauczycieli praktycznej nauki zawodu, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela.

oraz:

1. tytuł zawodowy w zawodzie, którego będą nauczać, lub w zawodzie pokrewnym do zawodu, którego będą nauczać, i co najmniej trzyletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać, oraz:
   a) świadectwo ukończenia technikum, branżowej szkoły II stopnia, technikum uzupełniającego lub szkoły równorzędnej lub
   b) świadectwo ukończenia szkoły policealnej lub dyplom ukończenia szkoły pomaturalnej lub policealnej, lub
2. tytuł robotnika wykwalifikowanego lub równorzędny w zawodzie, którego będą nauczać, i co najmniej czteroletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać, oraz:
   a) świadectwo ukończenia liceum ogólnokształcącego, liceum zawodowego, liceum technicznego, liceum profilowanego, uzupełniającego liceum ogólnokształcącego lub
   b) świadectwo ukończenia technikum, branżowej szkoły II stopnia i technikum uzupełniającego, kształcących w innym zawodzie niż ten, którego będą nauczać, lub
   c) świadectwo ukończenia średniego studium zawodowego, lub
3. dyplom ukończenia studiów:
   a) na kierunku odpowiednim dla zawodu, którego będą nauczać, oraz co najmniej dwuletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać, lub
   b) na innym kierunku niż odpowiedni dla zawodu, którego będą nauczać, oraz co najmniej czteroletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać, lub
4. tytuł zawodowy w zawodzie, którego będą nauczać, lub w zawodzie pokrewnym do zawodu, którego będą nauczać, i co najmniej sześcioletni staż pracy w zawodzie, którego będą nauczać, oraz świadectwo ukończenia zasadniczej szkoły zawodowej lub branżowej szkoły I stopnia, lub
5. tytuł mistrza w zawodzie, którego będą nauczać, lub w zawodzie wchodzącym w zakres zawodu, którego będą nauczać.

Nauka zawodu w rzemiośle realizowana jest w systemie dualnym - składa się z dwóch integralnych części: praktycznej, realizowanej w procesie pracy w firmie rzemieślniczej oraz dokształcania teoretycznego, które może być realizowane w branżowej szkole pierwszego stopnia lub na kursie dokształcającym. Nauka zawodu odbywa się na podstawie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, która zawierana jest za pośrednictwem cechu, w którym zrzesza się rzemieślnik.
 

Nauka trwa 36 miesięcy i może ją rozpocząć osoba, która ukończyła szkołę podstawową, jest w wieku pomiędzy 15 a 18 rokiem życia oraz posiada zaświadczenie od lekarza medycyny pracy stwierdzające, że praca w wybranym zawodzie nie zagraża jej zdrowiu (osoby niemające 15 lat mogą być zatrudnione dodatkowo po uzyskaniu pozytywnej opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej).
 

W okresie nauki młodociany pracownik podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu i otrzymuje od rzemieślnika wynagrodzenie, którego stawki obliczane są w stosunku do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej i wynoszą: pierwszy rok nauki nie mniej niż 5%, drugi rok nauki nie mniej niż 6%, trzeci rok nauki nie mniej niż 7%. Faktyczna wysokość wynagrodzenia ustalana jest w momencie podpisywania umowy i może być wyższa, niż stawki minimalne.
 

Z osobami, które nie ukończyły szkoły podstawowej, wyjątkowo dopuszczalne jest zawarcie umowy o pracę w celu przygotowania zawodowego, ale wyłącznie w formie przyuczenia do wykonywania określonej pracy, którego zakończeniem jest egzamin sprawdzający.
 

Rozwiązanie za wypowiedzeniem umowy o pracę zawartej w celu przygotowania zawodowego dopuszczalne jest tylko w razie:

1. niewypełniania przez młodocianego obowiązków wynikających z umowy o pracę lub obowiązku dokształcania się, pomimo stosowania wobec niego środków wychowawczych;
2. ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy;
3. reorganizacji zakładu pracy uniemożliwiającej kontynuowanie przygotowania zawodowego;
4.  stwierdzenia nieprzydatności młodocianego do pracy, w zakresie której odbywa przygotowanie zawodowe.

Kodeks Pracy Art. 195. § 1 i Art. 196.

Uczeń zobowiązany jest w szczególności do:

1. dążenia do uzyskania jak najlepszych wyników w teoretycznej i praktycznej nauce zawodu,

2. przestrzegania czasu i porządku pracy ustalonych i obowiązujących u pracodawcy,

3. przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych,

4. systematycznego wypełniania obowiązku dokształcania teoretycznego,

5. odnoszenia się z szacunkiem do przełożonego i przestrzegania zasad koleżeńskiej współpracy,

6. przystąpienia do egzaminu czeladniczego po zakończeniu nauki zawodu lub sprawdzającego po zakończeniu przyuczenia.

Uczeń ma prawo do:

1. zatrudniania i szkolenia młodocianego zgodnie z programem praktycznej nauki zawodu (przyuczenia),

2. zaopatrzenia młodocianego w przewidziany na danym stanowisku sprzęt ochrony osobistej, odzież ochronną i roboczą, narzędzia pracy, materiały i inne potrzebne urządzenia,

3. stosowania przepisów o ochronie pracy i zdrowia młodocianych pracowników,

4. kierowania młodocianego na badania lekarskie, zgodnie z przepisami i ponoszenia kosztów z tym związanych,

5. zgłaszania młodocianego, w ustalonych terminach, na naukę dokształcającą, umożliwienia mu regularnego uczęszczania na tę naukę oraz kontrolowania wykonania przez młodocianego obowiązku dokształcania teoretycznego,

6. pokrycia kosztu egzaminu czeladniczego przez mistrza szkolącego zdawanego przez młodocianego w pierwszym wyznaczonym terminie.